به بهانه ی \ دل گرفتگی ... \

سلام بر همه ...

من دوباره اومدم ...

این چند روز شارژم تموم شده بود ...

این ایام عشقبازی هم روی تقویم تموم شد ، اما تو دلِ ما که تموم نمیشه ...

این شعر هم که براتون گذاشتم کار دله ...

شاید بگید که بعد از محرم و صفر این چه شعریه ؟! شاید حق با شما باشه ... اما دیگه به من باید عادت کرده باشید ...

--------------------

اول حالِ دلم تا که به سر شور آمد

ز میان غربت و خاک بقیع نور آمد

زمیان غربـتِ خـاک ِ کـریم بن کریم

شایدم از کَرَم کوثر و آن فیض عظیم

آمد آن نور به سویم ، به در گوشم گفت

قـصـه ای بهر جـلای دلِ خـاموشـم گفت

گفت روزی که یکی شمس بُدُ ما اختر

همگـان گرد وجـودش شده اغنی یکسر

تا که او بار سـفـر را به سر دوش گرفت

اختران را همگی ناله ی خاموش گرفت

دست شیر دو جهان را چو ببستند آنها

دل نــالان شـده ی مــاه شکستند آنها

آمد آن مــاه کـه تنهـا نشود شیر خدا

بی کس و همدم غمها نشود شیر خدا

ماه آمد که بگوید ، عـلـی ام را نبرید

پدر محسن و زینب ، ولی ام را نبرید

تـا کـه تاریک دلــی نورِ رُخ مـــاه بدید

طاقتش طاق شد و نعره ی ظلمت بکشید

با لگد زد به درِ سوخته و داخل شد

در و دیـوار بُدُ ، مـادر ما حـائـل شد

رفت مـسـمـار دری بر جـگر سوخته ای

تا بدین روز گل یاس به در دوخته ای؟!

آن صدایی که بگفتم دگر از حال برفت

مـادرش از بَرِ او بـی پـر و بـی بـال برفت

بعد از آن کوچه و درب و جگر وسیلی رفت

آهِ اُمّــاه ، وَلَـد ، رنـگ رُخــی نـیـلـی رفت...

نه بـبـخـشـیـد نرفته ، اشتباه از من بود

یادِ من دور شده ، باز گناه از من بود

نـالـه و آه و صدای " ابتی" می آید

باز از نَهر دَمِ "ادرک اخی" می آید

"یا بُنیّ" می رسد بر در گوشم اینبار

چه صـدای آشنایـی ، میشناسم انـگار

آنطرفتر شده حرفِ صورت و صد سیلی

بـاز تکرار شده ... رنگ رُخی شد نـیـلی

دیـگر امـا به جـنون تـاب نـدارم بـدمـم

روضه ی معجر و خون تاب ندارم بدمم

--------------------

یا علی

به بهانه ی \ آینه زهرا ... \

-          خب ، محرم هم که تموم شد ، دیگه بریم به کارمون برسیم ...

-          چی تموم شد ؟

-          محرم دیگه ... عزاداری و مسجد و ... دیگه برمیگردیم به وضع عادی ...

-          اه ، که اینطور ... راستی ، قبل محرم داداشت رو دیدم ؛ مشکی پوشیده بود ، ریش گذاشته بود ... اتفاقی افتاده؟

-          آره ... پدربزرگم فوت کرد ...

-          خدا بیامرزه ... چرا به من نگفته بودی ؟ حالا کِی فوت کرد؟

-          خدا رفتگان شما رو بیامرزه ... یک ماهی میشه ...

-          پس داداشت چرا تا این موقع سیا پوشیده ؟ یک ماه که گذشته ...

-          شوخیت گرفته ... کم نیست که ، بزرگ فامیله ، خیلی عزیز بود ... حداقل تا چهلمش سیاه میپوشیم!

-          پس چون عزیز و مهم بوده ... پس لابد امام حسین (علیه السلام) مهم نبوده و یا عزیز نبوده که فردای شهادتش دیگه عزاداری رو تعطیل کردی؟!

-          اه ... آخه ... میدونی ...

------------------------------------------------------------------

سلام

این شعر روزی امروز صبحهم بود ... گفتم تو قالب یه طرح بذارم که ببینید ...

التماس دعا ...

اندازه بزرگتر در ادامه مطلب

یا علی

ادامه مطلب...

وابستگی

 به نام عشق ...

محرم ... از بچه گی وقتی این اسم رو میشنیدم ، یاد پرچمهای سیاه و سبز و قرمز می افتادم ...

یاد مسجد ، یاد تکیه ، یاد دسته عزا می افتادم ...

با این اسم بزرگ شدم ، نهال زندگیم با اشکهای مادرم موقع روضه پا گرفت ...

استواری رو از قدمهای پدرم تو صف زنجیرزنی یاد گرفتم ...

یه چیز جالب از تمام اینها یاد گرفتم اون هم مفهوم وابستگیه ...

شاید براتون سوال باشه که اینها به وابستگی چه ربطی داره ؟!

وقتی میرم هیئت ، به یاد کربلا می افتم و عاشورا و امام حسین (علیه السلام) اما یه حسی تو دلم میگه نباید سردار رشید کربلا ، ابوالفضل رو از یاد ببری که اگه نبود ...

وقتی میام در مورد برادری فکر کنم که تمام آرزوش رسوندن آب به بچه های خیمه بود ، یادم میاد که اون فقط از یه چیز می ترسید اون هم شرمندگی بود ...

شرمندگی جلوی یه خواهر ، خواهری که پدرش اون و برادرش رو بهش سپرده بود ... اون خواهری که مثل کوه پشت برادراش ایستاده بود ...

حتی وقتی بچه های خودش رفتن سمت میدان و تکه تکه شدن ، خم به ابرو نیاورد .. این صبر ، این استواری ، این وقار رو از کجا آورده بود ...

آره از پدرش به ارث برده ... حیدر کرّار ... امیرالمومنین ... همون آقایی که تو تنهایی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هیچوقت میدون رو خالی نکرده بود ...

هیچوقت نترسیده بود ... هرگز کمر خم نکرده بود ... نه ، اشتباه کردم ؛ یه بار کمر خم کرده بود ...

یادتون میاد کِی بود ؟کجا بود ؟

آره تو کوچه بود ... یادمه سر و صدا میومد ... بوی هیزم ... غلاف شمشیر ... مسمار ... یه صدای سیلی اومد ... آره همون موقع بود که کمر حیدر کرّار خم شد ... همون موقع بود که حسن (علیه السلام) ناله زد : " وای مـادرم ... "

صدای کاروان عشق ...