سوی مشهد

باز این دل من رفت و رسید تا خودِ گُنبد                   باز این دل من برده چشم رو به سیاحت

گفتم به دلم : کجا میری تو شب بارون                     گفتش که میرم ، پیش کریمی به زیارت

گفتش که میخوام با هم بریم تا پیش آقا                   بعدش به سوی مشهد تو کرد اشارت

اون گفت که آقا خود عشق و خود نور                     رفتن پیش آقا یعنی اون اوجِ عبادت

من هم با دلم اومدم آقا پیش صحنت                        تا که بگیرم اذن ورودم با صدایت

گفتن بهمون اشک چشا ، اذن ورودِ                         پس با اجازت دارم میام زیر لوایت

گفتی به دلم سه بار میام پیش شما ، من                یک بار توی قبر ، یه بار حساب ، یه بار شفاعت

پس آقا دلم منتظرِ اون روزه خوبه                           که بگی : بیا این هم براتِ کربلایت